چمن به عنوان گیاه شناخته شده ای برای پوشش سطوح سبز کاربرد داشته است لیکن نمونه های دیگری از گیاهان،به ویژه انواع همیشه سبز نیز برای این منظور و به عنوان جانشین چمن به کار می روند.برای نمونه می توان از جنس بابونه رومی یا معمولی (Chamaemelum )،جنس Cotula (پیگالژه)،دایکوندرا(ِDichondra) و حتی برخی انواع خزه نام برد.اما در عین حال این قبیل گیاهان قابلیت پاخوری قابل توجهی نداشته و در واقع کارایی چمن را از این لحاظ ندارند.
لذا بیشترین کاربرد آنها به صورت لکه های سبز در کنار آبنماها،فضاهای سبز خصوصی،پاسیوها یا سطوح محدود و کنترل شده می باشد.از طرفی جنس Chamaemelum دارای برگهایی است که تولید رایحه ای خوشبو شبیه سیب می کنند،به ویژه در صورتی که لگد مال شده یا بهم ساییده شوند(در عین حال قادر به تحمل رفت و آمد زیاد نیستند).دایکوندرا در نواحی گرمسیری رشد ایده آلی دارد ولی قادر به تحمل دمای کمتر از -40C نمی باشد.جنس Cotula نیز با برگهای شبیه سرخس پوشش مناسب و با قابلیت پاخوری نسبتاً خوبی را ایجاد می کند(ساقه های خزنده آن متراکم بوده و باعث به وجود آمدن چنین پوششی می شوند).همچنین گیاهان جنس آویشن (Thymus) مناسب پوشش می باشند.
فراتر از نکات فوق امروزه از گیاهان دیگری به عنوان گیاهان پوششی استفاده می شود که در واقع هدف از کاربرد این گیاهان جنبه پوششی و مقاومت به خشکی آنها بوده و تنها به ظرافت برگ و زیبایی ظاهری همچون چمن توجه نمی شود . از این قبیل گیاهان می توان به انواع سازگار شده اسطو خودوس، بو مادران و گیاهانی چون سدوم،آردی ( Senecio) و ... اشاره نمود.