قوانین و مقررات فضای سبز شهري

درختان و فضاي سبز جزء مهمی از محیط زیست شهري است که با ایفاي نقش هایی چون جذب پرتوهاي مادون قرمز خورشیدي، جذب گرد و غبار هوا، تولید اکسیژن، از بین بردن بسیاري از باکتري ها و قارچ هاي تک سلولی مضر و همچنین ایجاد فرح بخشی در انسان روز به روز بر اهمیت حفظ و توسعه آن در جوامع افزوده می شود.

ریشه ارتباط و علاقه انسان به گیاه و درختان از سال هاي بسیار دور و شاید از دوران انسان هاي اولیه نشأت می گیرد و بی شک حیات آدمی مستقیماً تحت تأثیر محیط زیست محل زندگی اوست. در اصل 50 قانون اساسی جمهوري اسلامی ایران، حفاظت از محیط زیست که نسل هاي کنونی و آینده باید حیات اجتماعی رو به رشدي در آن داشته باشند، یک وظیفه عمومی تلقی شده و به همین منظور کشور ما نیز همانند سایر کشورها گام هاي مؤثري در جهت تصویب قوانین و آئین نامه ها و دستورالعمل هاي جدید و پیوستن به معاهدات بین المللی برداشته است. اهمیت فضاي سبز، درختان و باغات در شهرها نیز یر قابل انکار بوده و تلاش در جهت تصویب قوانین به روز و جدید و اصلاح قوانین گذشته دلیلی بر نقش و اهمیت این امر در زندگی امروز بشر است.

با مروري بر گذشته می توان به چالش هاي فرا

در ماده 2 قانون تعاریف محدوده و حریم شهر، روستا و شهرك و نحوه تعیین آن ها در داخل حریم شهر به منظور حفظ اراضی لازم و مناسب براي توسعه موزون شهرها، در چارچوب ضوابط و مقررات مصوب طرح هاي جامع و هادي و با رعایت اولویت حفظ اراضی کشاورزي، باغات و جنگل ها صورت خواهد پذیرفت.

از سوي دیگر، در خصوص تصمیمات کلان شهر، تمهیدات لازم در جهت حفظ و صیانت هرچه بیشتر فضاي سبز موجود شهري صورت پذیرفته است.

در این راستا وزارتین مسکن و شهرسازي و کشور موظفند هنگام تهیه طرح هاي هادي و جامع و بهسازي شهرها به نحوي برنامه ریزي نمایند که فصل جداگانه اي از مطالعات طرح به بررسی مسائل زیست محیطی اختصاص یافته و طراحی شهرها و شهرك ها و مجتمع هاي مسکونی از نظر فضاي سبز منطبق با معیارهاي زیست محیطی مورد تأیید سازمان حفاظت محیط زیست باشد.

امروزه بحث آلودگی هوا به ویژه در جوامع صنعتی و نیمه صنعتی به یکی از معضلات کلانشهرها تبدیل شده که هر از گاهی به ویژه در فصل سرما پرده از چهره برداشته و مسئولان امر را به چاره اندیشی وادار می سازد. بعضی اوقات آلودگی هوا به حدي است که در شرایط اضطراري قرار می گیرد تا جائی که جهت مقابله با