فضاهای سبز شهری ( پارکهای شهری )

اصطلاح فضای سبز،به وسیله برخی از دست اندرکاران برای مفهوم پوشش گیاهی شهرها به کار گرفته شده است.گاری مول اصطلاح منطقه سبز را برای بیان پوشش سبز شهرها به کار میگیرد.سعید آشتیانی فضای سبز را به منطقه ای پوشیده از گیاهان در داخل و اطراف شهرها می گویند که بیشتر دارای دو کارکرد مهم برای شهرها می باشند:تعدیل دما و تلطیف هوا و زیبا آفرینی.

فضای سبز از دیدگاه شهرسازی

عبارت است بخشی از سیمای شهر که از انواع گیاهان تشکیل یافته است.فضاهای سبز در وهله نخست به فضاهای سبز و سطوح سبز ، ودر مرحله بعد به شهری و غیرشهری تقسیم می شوند. تفاوت فضاهای سبز و سطوح سبز از نظر اکولوژیکی در این است که سطوح سبز ( مثلا زمین ورزشی چمنکاری شده ) نمیتواند مانند فضای سبز شبه جنگلی درکاهش آلودگی صوتی موثر باشد.و یا به نحو مطلوبی سبب کاهش دما شود.بر اساس این تقسیم یندی ، فضاها و سطوحی که با کاربری فضای سبز در شهر ها ارتباط پیدا می کند. فضای سبز عمومی و خیابانی و سطوح سبز عمومی، خیابانی و چمنهای ورزشی را شامل می شود. فضای سبز عمومی واحد بازدهی اجتماعی می باشد و برای عموم مردم برای گذراندن اوقات فراقت و تفریح قابل استفاده است و معمولا پارک نامیده می شود. در واقع فضای سبز عمومی (اجتماعی)شامل فضای سبز عمومی مجهز به خدمات و تسهیلات می گردد. فضای سبز نیمه عمومی دارای بازدهی اکولوزیکی هستند اما تعداد استفاده کنندگان انها محدود است. محوطه های باز ادارات ، پادگانها و بیمارستانها ، نمونه هایی از این فضا ها می باشد. فضاهای سبز خیابانی ،درختکاری حد فاصل مسیرهای پیاده رو و سواره رو و همچنین فضاهای میادین و یا زمین های پیرامون بزرگراه ها و خیابانهارا شامل می شود که عمدتا جنبه زیبایی شناختی دارد و تا حدی نیز واحد بازدهی اکولوژیکی می باشند.بطور کلی می توان گفت که بخش قابل توجهی از فضای سبز در طرح های شهری را قضای سبز عمومی تشکیل می دهد که به دلیل بازدهی اجتماعی و اکولوزیکی به طور همزمان از اهمیت بالاتری برخوردار است.

تاریخچه احداث فضای سبز

تاریخ معماری و شهرسازی نمایانگر این مهم است که از ادوار گذشته بشر ضرورت احداث باغ و فضای سبز در شهر های اگرچه ابتدائی آن زمان پی برده بود تا از طبیعت و اصل خویش جدا نمانده است برای بیان نمونه ای از این طرز تفکر، می توان به باغ های معلق بابل اشاره کرد که پانصد سال پیش از میلاد در محوطه چهارده هکتاری کاخ عظیمی در مرکز شهر بابل احداث گردید. این باغ بزرگ عبارت از سطح هایی بود که بر ستون هایی استثار شده در هفت طبقه ، باغ هایی از گیاهان نادر آویخته بود. در قرن پنجم پیش از میلاد یونانیان به سبک معماری ( کرنت ) سر ستون های ساختمان ها را به شکل سبد گل و ستون ها را به صورت پیچک می ساختند. در آتن نیز ، محلات جدیدالتأسیس را درخت کاری می کردند. معماران مصری نیز ستون ها را به شکل باقلای قبطی ، پاپیروس و نخل ، هماهنگ با محیط اطراف و طبیعت می ساختند. شهر اسکندریه دارای باغ های ملی بزرگ بوده و در آتن باغ گیاه شناسی فموزه و باغ وحش وجود داشت.ایرانیان نیز از عصر هخامنشیان در اطراف شهرهای خویش،باغ های میوه احداث می کردند و گوجه و هلو از درختان رایج بوده است. البته از پارک های تفریحی هم گزارش هایی از زمان شاه عباس صفوی داریم و باغ هایی از آن دوران به یادگار مانده است.سبک کلی باغ های قدیم ایران شامل یک حسار کلی ، کانال مرکزی که اب در آن جریان می یافت به شکل نهر و عمارت کلاه فرنگی که معمولا در مرکز باغ و جای استراحت بود. نمونه هایی از این باغ ها چهارباغ اصفهان ، فین کاشان و ارم شیراز را می توان نام برد. حال ، به دنیای امروز بر میگردیم : با توجه به الودگی های روز افزون محیط زیست و نیازهای روحی بشر گذشته از علایق ذاتی و تاریخی طراحی شهرهای جدی،جدا از فضای سبز نیست. نمونه آن ، شهر جدید برازیلیا در برزیل است که هماهنگ و مکمل طبیعی پیرامون خود طراحی و ایجاد شده است.

اهمیت و کارکرد مهم فضای سبز شهری

1-کارکرد تفریحی : پارک ها بهترین محل برای آرامش و رفع خستگی هستند. امروزه کارکرد تفریحی پارک ها و فضای سبز جایگزین بخشی از کارکردهای تفریحی خانواده روابط همسایگی و محلی ، بازار و ... شده است.

2-کارکرد بهداشتی : پارک ها و فضای سبز را می توان در زمره مراکز تامین کننده بهداشت و جان و روان افراد دانست.نقش گسترده فضای سبز در تمرکز اعصاب بر کسی پوشیده است.

3-کارکرد ارتباطی : پارکها زمینه ساز روابط نانوشته سازمان یافته ای هستند که با توجه به نیاز های اقشار مختلف اجتماعی شکل میگیرد.و دوام می یابد.

4-کارکرد آموزشی : بازی و سرگرمی در آموزش و پرورش جسم و ذهن کودکان سهم موثری دارد. پارکها هرچند وسایل بازی اندکی دارند ، زمینه کسب مهارت و خلاقیت را برای کودکان فراهم می سازند.

5-کارکرد خرید و فروش : به رغم اینکه پارکها جایگاه گردش و آرامش هستند به دلیل حضور گسترده مردم در آنها جای مناسب و پررونقی برای عرضه کالاهای مختلف مورد نیاز گردشگران هستند.

عملکردهای فضای سبز را می توان به 4 دسته کلی تقسیم کرد:

1-فضای سبز عمومی : اینها فضاهای سبز شهری و پارکها هستند که عملکرد های اجتماعی دارند.این فضاها برای عموم مردم در گذران اوقات فراغت تفریح گردهمایی های اجتماعی و فرهنگی مورد استفاده قرار می گیرد.

2-فضای سبز نیمه نیمه : این فضاها نسبت به فضاهای عمومی محدودترند. مانند محوطه های باز بیمارستان ها ، تدارات دولت و نظایر آن می باشند.

3-فضای سبز معابر و خیابان ها : از جمله فضاهای سبز شهری اند که به طور معمول درختکاری حاشیه باریکی از حد فاصل پیاده رو و سواره را تشکیل می دهد.

4-فضای سبز خصوصی : شامل کلیه فضاها از جمله باغچه ها و باغهای موجود در شهر است که استفاده آن محدود به مالکان آن می باشد.

کیفیت زندگی شهری

منظور از کیفیت زندگی توجه به شاخصهای اجتماعی فرهنگی ، اقتصادی و محیطی روانی و ... در رو وجه عینی ( کمی ) ذهنی ( کیفی ) در روند برنامه ریزی شهری است. مثل شرایط تحصیل بهتر کیفیت دسترسی کیفیت مسکن کیفیت فضاهای گذران اوقات فراغت ایجاد فرصت هایی برای کنش متقابل اجتماعی و فرصت های اجتماعی ( اشتغال رفاه مشارکت اجتماعی و ... ) جوهره اصلی کیفیت زندگی شهری تامین نیاز های روانی و عاطفی و اجتماعی شهروندان ( مثل نیاز به امنیت زیبایی ، آرامش خاطر تعلق اجتمایی شادی تفریح و ... ناقص خواهد بود. کیفیت زندگی شهری در بر گیرنده ابعاد روانی است که شاخص هایی همچون رضایت و شادی و امنیت را در بر میگیرد. لذا از این منظر آن را رضایت اجتماعی نیز می نامند. و بر اساس آن با شاخص های دسترسی به فرصت های اجتماعی مثل شغل ، ثروت و اوقات فراغت توجه می شودبرخی این واژه را مترادف با رفاه و عده ای دیگر آن را بیانی از رفاه می دانند.که با میزان کالاهای عمومی و نحوه توضیع آن ها مشخص می شود. یکی از معیار های ارزیابی کیفیت زندگی شهری در شهر ها فضای باز و سبز عمومی می باشد که از زیر معیار های اصلی شاخص اجتماعی کیفیت زندگی می باشد.

نقش فضای سبز در کیفیت زندگی شهری

امروزه نقش و اهمیت فضاهای باز و سبز در محیط زیست و کیفیت زندگی مجتمع های زیستی به طور چشمگیری رو به افزایش است. به همین جهت ، در اکثر کشور ها ، فضای باز و سبز جزء لاینفک تصمیمات برنامه ریزی کاربری زمین به شمار می آیند. ( به طور کلی بازدهی فضاهای سبز شهری در سه گروه بازدهی اکولوژیک و محیط زیستی، بازدهی کالبدی – شهرسازی و بازدهی اجتماعی – روانی قابل تقسیم بندی می باشد. در بررسی اثرات روانی اجتماعی فضای سبز باید گفت که انسان ، در هر شرایطی روزانه به چند ساعت فضای ساکت و آرام نیاز دارد.که فضای سبز می تواند این فضا را تامین نماید.همچنین از مهمترین اثرهای فضای سبز در شهر ها ، کارکرد زیست محیطی آنهاست که شهر ها را به عنوان زیست محیطی آنهاست که شهر ها را به عنوان محیط زیست جامعه انسانی معنی دار کرده است و با آثار سوء گسترش صنعت و کاربردی نادرست تکنولوژی مقابله کرده ، سبب افزایش کیفیت زیستی شهر ها می شود. همچنین به عنوان یکی از مباحث مهم و کاربدری در دیگر کشور ها تبدیل شده است به طوری که هر ساله مساحت زیادی از زمینهای شهری آنها به این کاربری بسیار مهم اختصاص داده می شود. منظور از بازدهی اکولوژیکی نیز زیباسازی بخش های شهری ، کاهش دمای محیط ، تولید اکسیژن افزایش نفوذپذیری خاک در مقابل انواع بارش و مانند اینها می باشد. در یک تقسیم بندی کلی می توان آثار اجتماعی ناشی از ایجاد و گسترش فضای سبز شهر را به صورت زیر ارائه کرد :

1-آثار جامعه شناختی

2-آثار فرهنگی

3-آثار روانشناختی ( روحی روانی ) با نظر به مطالب ارائه شده به معرفی آثار مطلوب و نا مطلوب فضاهای سبزی از منظر جامعه شناختی ، فرهنگی و روانشناختی بر روی شهروندان می پردازیم.

اثرات روحی و روانی فضای سبز بر کیفیت زندگی شهری

فطرت انسان به گونهای آفریده شده است که توانایی های بسیارس دارد و این توانایی ها بدون ارتباط با زیبایی های طبیعی که در زندگی شهری که همان فضاهای سبز می باشند به افسردگی و خمودی می گراید و بالطبع در پرتو بهره مندی از فضای سبز خلاقیت های انسان شکوفه می گردد. و انسان راه تکامل را در زندگی خود می پیماید. اگرچه بیشضتر شهروندان مقیم شهر از مزایا و تاثیرات غیر مستقیم فضاهای سبز بر زندگی خود آگاه نیستند اما این تاثیر و کنش متقابل میان برخورداری از فضای سبز و عدم بر خورداری از آن بر زندگی آن ها توسط پژوهش های گوناگونی به اثبات رسیده می باشد. به عنوان مثال در میان نوشته های علما و احادیث و قرآن کریم نیز به این موضوع اشاره شده است از مجموعه آیات و احادیث چنین به دست می آید که :

1-نگاه به فضای سبز غم های انسان را نی زداید. به او آرامش بخشیده و اورا شاد وخوشحال می کند.

2-بهره مندی از فضای سبز حالت یاس و نومیدی را از انسان دور کرده و شور و امیدی در او ایجاد و یا تقویت می کند.

3-فضای سبز تاثیری قابل توجه در درمان بیماری های روحی و روانی دارد به طوری که این مشکلات با نگاه کردن به فضا و مناظر سرسبز و قدم زدن و نفس کشیدن در فضای سبز از میان می رود.

4-ارتباط با فضای سبز موجب نشاط و موجد انگیزه برای حرکت به سوی تعالی و تکامل است.

بطور کلی میتوان تاثیرات روان شناختی فضای سبز را بر شهروندان بصورت زیر بیان کرد :

1- ایجاد آرامش روحی و روانی :

علاوه بر آثار روحی و روانی و آرامش که در اثر قرارگیری در طبیعت و نظاره گری فضای سبز حاصل می شود،ازنظر علمی می توان به یک مورد اشاره کرد و آن هم تولید فیتونسید است.درختانی مانند گردو،کاج و ... از خود ماده ای بنام "فیتونسید" در فضا رها می کنند که این مواد روی انسان اثر فرح بخشی دارد؛به گونه ای که این ماده میتوند تعادل بین دو نیم کره مغز را بخوبی برقرار سازد و حالت طبیعی و آرامبخشی را به انسان ارزانی کند.

2- تاثیرات مثبت در سلامت جسمی و بدنی افراد :

مردم در جوامع صنعتی خیلی کم ورزش می کنند؛برای بسیاری از فعالیت های بدنی جایی در کارهای روزانه ندارد،در نتیجه برای اینکه این افراد به فعالیت بدنی بپردازند باید بیش از پیش آنهارا به این کار ترغیب کرد.محیط های جذاب ازجمله فضای سبز میتواند مردم را تشویق به شرکت در چنین غعالیت هایی کند.از پژوهش های انجام شدخ چنین برمی آید که محیط های سرسبز به عنوان مکانی برای این فعالیت های تفریحی بر مکان های ساخته شده رجحان دارند به عنوان مثال راجراولریخ در تحقیقی که در زمینه اثرات روانی درختان و فضای سبز روی دوره بهبود بیماران در یک بیمارستان انجام داد به این نتیجه رسید که فضای سبز میتواند دوره بستری بیماران را کوتاه کند.

3- ارتقای کارایی و راندمان عملکردی افراد (افزایش بهره وری ):

زندگی در شهرها و بطورکلی در دنیای مدرن باعث مکانیکی شدن زندگی انسان ها گردیده است . اوقات فراغت را برای انسان ها کم کرده است و با این فرصت کم فراغت از کار،نمی توان رفتن به سفرهای طولانی و چند روزه را در برنامه زندگی قرار داد.بنابراین مجبور به استفاده بهینه از فرصت کم فراغت از کار و زندگی روزمره می شود و بهتری مکان برای انجام این کار فضاهای سبز شهری است؛زیرا با قرارگیری در این گونه فضاها ، انگیزه زندگی کردن افزایش و متعاقب آن کارایی و راندمان عملکردی افراد نیز افزایش می یابد.

4- حل چالش ها و تنگناهای افراد ازطریق تبادل افکار ،مشورت های دوستانه و ... در کانون های رسمی و غیررسمی مستقر در پارک ها و فضاهای سبز

5- تاثیر بر روی رفتار انسان ها و پویایی ذهنی و رفتاری آنها

6-ماندن افراد در وضعیت های فیزیکی و روحی مناسب از طریق حضور مستمر در فضاهای سبز مثل نرمش،ورزش و ... در این فضاها

میزان سرانه فضای سبز و تأثیر آن در رفاه زندگی شهروندان

سرانه عبارت است از مساحت ، تقسیم بر جمعیت ، در واقع سرانه عبارت است از مقدار زمینی که به طور متوسط از هر کدام از کاربری ها به هر نفر از جمعیت شهر می رسد. در تعیین سرانه عواملی از قبیل قیمت زمین ، نوع درآمد ، تمکانات گسترش شهر ، موقعیت اقلیمی و طبیعی شهر مسائل اجتماعی ، آداب و رسوم ، نیاز های جمعیت به تاسیسات رفاهی ، نوع معیشت ، تکنولوژی ساختمان و ... موثر است. امروزه در بیشتر کشور ها میزان سرانه هر یک از خدمات شهری نشان دهنده میزان رفاه و کیفیت زندگی در شهرها می باشد. در این میان سرانه فضاهای سبز نیز به عنوان یکی از فاکتور های مهم افزایش سطح زندگی در شهرها می باشد. همچنین با توجه به اهمیت فضاها و لزوم ایجاد در شهر ها به منظور لطافت هوا و تفریح مردم و زیبایی شهر بایستی استاندارد مشخصی برای ایجاد فضاهای سبز وجود داشته باشد زیراهر اندازه که فضای سبز در سطح شهر توسعه یابند کافی نخواهند بود.مقوله سطوح و سرانه سبز را صرفا می توان در مورد فضاهای سبز عمومی مطرح کرد. زیرا فضاهای سبز خصوصی نیمه عمومی و فضای سبز حاشیه معابر هرچند در بازدهی اکولوژیکینقش موثری دارند اما بنا بر ماهیتشان فاقد عملکرد اجتماعی اند.در دنیای صنعتی امروز پیشرفت در زمینه های مختلف صنعت ، تکنولوژی و ... به یکی از مهمترین دغدغه های کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه و حتی جهان سوم تبدیل شده است . متوسط 30 متر مربع برای هر فرد است. شاخص تعیین شده از محیط زیست سازمان ملل متحد 20 تا 5 متر مربع و در جایی مانند ایالت متحده 75 متر مرع به ازای هر فرد است. این در حالی است که بر اساس مطالعات و بررسی های وزارت مسکن و شهرسازی ، سرانه متعارف و مناسب فضای سبزی شهری در ایران حدود 7 تا 12 متر مربع برای هر فرد ایرانی است و شهر تهران تنها دارای یک بیستم فضای سبزی است که ( طبق نظر کارشناسان مسکن و شهرسازی 9 متر مربع برای هر فرد ) بدان نیاز دارد.در گزارش مطالعات گروه برنامه ریزی شهری وزارت کشور این نقل قول آمده است که زندگی سالم در جایی امکانپذیر است که سهم سرانه هر فرد از فضای سبز در منطقه مسکونی از 30 تا 50 متر مربع کمتر نباشد. و برای رسیدن به پارک بیش از یک ربع ساعت وقت نگیرد.سرانه فضای سبز در شهرهای مهم جهان مثل آمستردام 16متر در شیکاگو 20 ، نیویورک 11 ، لندن 9 ، کپنهاگ 10 ، پاریس 74/7 ، در شهر رم نیز 6 متر می باشد.که اینها نشاندهنده اهمیت این فضاها برای شهروندان می باشد