در مقاله گذشته در خصوص دیوارهای زنده توضیحات تکمیلی ارائه گردید. همچنین ذکر گردید که دیوارهای زنده به دو نوع فعال و غیر فعال تقسیم بندی می شوند. در این مقاله به بررسی دیوار زنده غیرفعال میپردازیم.
دیوارهای زنده غیرفعال(Passive Living Wall)، از پانلهای مربع یا مستطیل شکل مدولاری تشکیل شده اند که محیط کشت را به صورت عمودی فراهم کرده و از اجزای گیاه نگهداری میکنند. این پانل های مدولار توسط سیستم استراکچر سبکی، با فاصله به نمای ساختمان و یا سازه آن متصل می شوند. جزییات اجرایی پانل ها، بسته به کارخانه تولیدکننده آن متفاوت بوده و از جنس های متفاوتی چون: پلاستیک، پلی استرن، پلی پروپیلن، سفال، فلز (استیل، آلمینیوم)، منسوج صنعتی (نوعی نمد) و یا بتن سبک می باشند. به منظور هر چه سبک تر شدن سیستم دیوارهای زنده، معمولاً از سیستم های کاشت هیدروپونیک و نیمه هیدروپونیک استفاده می شود و در اغلب موارد بستر کاشت فقط حکم نگهدارنده گیاه را داشته و مواد غذايي توسط سيستم آبياري در دسترس گياه قرار مي گيرد. بستر كاشت با توجه به نوع گياه و جزييات اجرايي سيستم در ارتباط با عمق در نظر گرفته شده براي بستر كاشت انتخاب مي شود و معمولا تركيبي از بسترهاي آلي (پيت ماس،كوكوپيت،سبوس برنج و...) و بسترهاي معدني(پرليت، پشم سنگ،پوكه صنعتي، سنگهاي آتشفشاني و ...) است. سيستم آبياري ديوارهاي زنده معمولا قطره اي است. از گياهان ديوار زنده (بعد از كاشت در پانل ها و قبل از نصب بر روي نما، به مدت حداقل سه ماه) در گلخانه نگهداري ويژه به عمل مي آید.