ورزش های جذاب اما ناشناخته ای وجود دارند که در ایران آنقدرها که باید جا نیفتاده اند. اسکی روی چمن یکی از این ورزش هاست. کشور ما که به دلیل شرایط آب و هوایی پیست های متعددی برای اسکی روی برف ندارد، می تواند به اسکی روی چمن بپردازد، که در هر آب و هایی امکان پذیر است. اولین قدم به سمت این اتفاق این است که ما ماجراجویان و دوستداران هیجان با این ورزش آشنا شده و آماده برای امتحان کردن کارهای هیجان انگیز جدید باشیم.
ورزش اسکی روی چمن در سال ۱۹۶۶ در فرانسه به عنوان روشی برای آموزش اسکی آلپاین آغاز شد. این ورزش از نظر ظاهری شبیه اسکی برف است ولی از نظر تکنیکی با آن متفاوت است. چمن مخصوص این اسکی باید عاری از هرگونه سنگ و عوارض باشد تا آسیبی به ورزشکار نرسد.
درحال حاضر دو نوع اسکی روی چمن وجود دارد که یک نوع آن بصورت ریل است و فقط از آن در پیست چمن میتوان استفاده کرد (تمامی اسکی های موجود در ایران از این نوع هستند) و نوع دیگر بصورت چرخ های سری است که از آن در بسترهای سنگی هم میشود استفاده کرد.
با اینکه این ورزش از جذابیت خوبی برخوردار است ولی استقبال زیادی نداشته است، که کمبود پیست و ناشناخته بودن از دلایل آن است.
در این ورزش احتیاجی به لباس های سنگین نیست و لباس سبکی استفاده میشود. البته برای کاهش شدت زمین خوردن باید ورزشکار زانوبند و ساعدبند نیز استفاده کند.
اسکی در چمن از سال ۱۳۷۰ در ایران آغاز شده است. و اولین پیست آن، در منطقه اسکی دیزین ساخته شده است. پیست اسکی جنگل فندقلوی اردبیل و پیست خوشاکو در ارومیه نیز برای این ورزش بسیار فوق العاده هستند.
زمان مناسب برای استفاده از پیستهای اسکی روی چمن فصل گرماست. مثلا در پیست دیزین بهترین روزها از ۱۵خرداد تا ۱۵شهریور است و اگر برف نبارد تا مهر هم میتواند مورداستفاده قرار بگیرد